Vorm maffia

Wat is belangrijker: de methode volgen en correct de template invullen, of proberen de juiste boodschap voor het voetlicht te brengen.

Een prettig te lezen verhaal, of eerst vijftien pagina's met onzin over documentmanagement, inhoudsopgave, de gehanteerde standaarden en schrijfwijzen.

Te veel en te vaak hoor ik: daar hebben we een standaard template voor. Nog vaker hoor ik dat we ons wel moeten houden aan de template. 

Ik zal niet ontkennen dat het belangrijk is dat er structuur zit in het verhaal. Dat er een herkenbare opbouw moet zitten in een document.  Maar ik wordt een beetje moe en opstandig van de template 'maffia' die denkt dat een verhaal pas (kwalitatief) goed is als de template is gevuld. Als alles maar naar behoren is ingevuld volgt er automatisch wel de juiste inhoud en verhaal.

Onzin: dat is hetzelfde als een schrijver van een roman of novelle vertellen dat hij wel een eenduidige structuur moet hanteren. Hoe kan het toch dat we wel graag van romans houden die niet langs een vaste structuur zijn opgebouwd, maar dat onze visie of requirements documenten niet dat spannende en attractieve verhaal mogen zijn, dat spannende jongensboek. Nee dan moeten we ons houden aan zakelijk taal en droge opsommingen van functies, aan onhandige templates. Alsof het dan voor de gebruiker gaat leven!

Of het nu om een Project Start Architectuur gaat of over een visie of systeemconcept, de structuur moet ons helpen de juiste dingen te benoemen en als reminder fungeren dat we geen essentiële zaken vergeten.  Maar dat is wat anders als het rigide volgen van de structuur en paragrafen in de template. Het gaat tenslotte om het verhaal! Wordt de essentie overgebracht. Herkent de lezer zich in het verhaal, in de geschetste problematiek en ben ik in staat hem mee te nemen in de illustere denkwereld van ons soms wat 'nerderige' vakgebied. Kan ik het lonkende perspectief overbrengen.

Samengevat: leven we naar de geest van de bedoeling van de template als hulpmiddel, of laten we ons regeren door de dode letter van de template en proberen we zoveel als mogelijk pagina's zwart te maken met nutteloze letters die er niet toe doen en alleen maar afleiden van de essentie. 

Laten we wat mij betreft in ieder geval één ding afspreken: zoals een goede roman maar één technische bladzijde heeft met gegevens zoals ISBN, uitgever en wat dies meer zij, zo zullen onze templates in het vervolg nog maar één bladzijde gebruiken voor dit soort nuttige en noodzakelijke informatie en dan direct starten met al die mooie verhalen die nog geschreven moeten worden.